05 jan Meidenduo Larkin Poe: ,We zijn verslaafd aan muziek’
Het meidenduo Larkin Poe uit Nashville heeft een aardige ontwikkeling doorgemaakt. Samen met zus Jessica gingen Megan en Rebecca Lovell ooit van start als een akoestisch bluegrass- en folkbandje. Maar nadat de eerste de plaat poetste, evolueerde de muziek van de overgebleven zussen tot stoere southern- en poprock.
Rebecca en Megan zijn trouwens een paar haaibaaien, want op hun meest recente album Self Made Man bespelen ze bijna alle instrumenten album zelf. Rebecca neemt alle gitaren, toetsen en klarinet voor haar rekening, terwijl Megan de lap steel en analoge synthesizers laat gieren en kreunen. Alleen Kevin McGowan en Tarka Layman mogen hier en daar wat bas- en drumlijntjes toevoegen, voor de rest komt al het geïnspireerde rockgeweld op deze plaat uit de kelen en vingers van beide zussen. Vakwerk. Alleen in het countryachtige slotnummer Easy Street hoor je nog even de countryroots van Megan en Rebecca terug.
Net als alle muzikanten waar ook ter wereld zouden de meiden op dit moment het liefst op een podium staan om voor een groot publiek hun muziek te laten horen, maar door de coronacrisis zijn ze nog steeds aan huis gebonden. Via Skype zijn ze echter altijd te bereiken. En die verbinding is snel gelegd.
Hoe voelt dat om als muzikant in Nashville in ,lockdown’ te zitten?
Megan: ,,Het heeft ons hart gebroken. Rebecca en ik zijn echte live muzikanten die leven van communiceren met een publiek. Dat missen we nu al zo lang.’’
Rebecca: ,,Maar we blijven goede hoop houden. Het leven is te kort om het zonder live muziek te moeten stellen.’’
Jullie hebben je ontwikkeld van eenvoudige folk muzikanten tot stevige rockers. Is dat een natuurlijk proces geweest?
Rebecca: ,,Jazeker. We zijn als kind begonnen met klassieke muziek. Jessica, Megan en ik werden door onze pa en ma alle drie naar vioolles gestuurd. Muziek was dus op hele jonge leeftijd al een onderdeel van ons leven.’’
Megan: ,,We vonden klassieke muziek best mooi, maar toen we een jaar of dertien waren, namen een paar vrienden ons mee naar een bluegrass festival. Wat we daar hoorden, veranderde onze opvatting over muziek helemaal. We werden letterlijk overweldigd door de passie die uit bluegrass spreekt. Toen we weer thuis waren, wilden we nog maar één ding: ons helemaal op dat genre storten en een bandje beginnen. We noemden ons the Lovell Sisters en zo is onze muzikale levensreis begonnen.’’
Rebecca: ,,Muziek is gewoon een taal geworden waarin we ons het beste kunnen uitdrukken. We communiceren met de wereld door middel van noten en akkoorden. Megan en ik hebben ooit de bewuste keuze gemaakt om ons leven in dienst te stellen van muziek. Maar dat moet je wel op kunnen brengen. Want het betekent dat je 24 uur per dag beschikbaar bent voor de muziek. Jessica kon dat niet en daarom is ze uit de band gestapt.’’
Megan: ,,Maar Rebecca en ik zullen nooit stoppen. Wij zijn verslaafd aan muziek.’’
Wat is het grote verschil tussen the Lovell Sisters en Larkin Poe?
Megan: ,,Nadat Jessica was opgestapt zijn we ons Larkin Poe gaan noemen. Toen kwam de ontwikkeling pas goed op gang omdat we eigen liedjes gingen schrijven. En we legden ons daarbij geen enkele restrictie op. We schreven dingen die het beste bij onze stemmen pasten en zo dreven we steeds verder in de richting van southern rock.’’
Rebecca: ,, Maar we blijven verder pionieren door de rijke muziektradities van ons land. We staan gewoon overal voor open en daarom vinden we altijd nieuwe wegen in de muziek om ons uit te drukken.’’
Harry de Jong