Billy Yates schittert op Country Music Messe in Berlijn

,Ik ben nooit afgedwaald van het countrypad’

Door Harry de Jong

In z’n 18-jarig bestaan is de Country Music Messe in Berlijn uitgegroeid tot het grootste evenement op het gebied van countrymuziek in Europa. In het eerste weekend van februari stroomden duizenden liefhebbers van Amerikaanse plattelandsmuziek samen in congrescentrum Urania, waar in drie dagen tijd op vier verschillende locaties maar liefst 100 countrygroepen te horen waren. De meeste kwamen uit Duitsland zelf, maar een flink gedeelte was gerekruteerd uit andere Europese landen en dan waren er natuurlijk nog de sterren uit Amerika. De Messe is daarom nog altijd de ideale gelegenheid om te ontdekken wat er op dit moment omgaat in de countrymuziek. Volgens organisator Kai Ulatowski komen steeds meer mensen uit andere Europese landen naar de beurs en wordt het publiek met elke aflevering internationaler.

Bijna vaste gast van de Country Music Messe is de uit Nashville afkomstige zanger/gitarist Billy Yates. Hij brengt een vorm van pure country die hij tegenwoordig kennelijk alleen nog in Europa kwijt kan. Zo’n traditionele benadering van countrymuziek is in de VS nauwelijks meer te slijten bij de grote platenjongens. Maar dat hindert niks, want

Photo © Henk Bleeker

dan blijft Yates toch gewoon in Europa. In Berlijn zet hij een puike soloshow neer barstensvol aansprekende countrynummers die recht uit het hart komen. Het publiek lust er wel pap van en laat hem dan ook pas na twee toegiften van het podium gaan. Een dag later zorgt hij begeleid door de Nederlandse groep Savannah voor een waardig hoogtepunt van dit festival. Hoog tijd om even bij te kletsen.

Wat brengt je ieder jaar weer naar Berlijn?
,,Ik beleef zelf ontzettend veel plezier aan mijn optredens hier. Het publiek vind ik echt te gek, want dat luistert aandachtig naar mijn liedjes. En dat gebeurt lang niet overal. Berlijn is trouwens niet de enige Europese stad waar ik regelmatig optreed, ik sta ook vaak in Scandinavië, Nederland, de UK, Ierland, Frankrijk en Polen. En daarnaast heb ik nog redelijk veel optredens in Amerika. Ik mag dus niet klagen.’’

Hoe staat het er op dit moment voor met countrymuziek in Amerika?
,,Ik probeer optimistisch te blijven. De vrij traditionele countrymuziek die ik speel, verliest steeds meer terrein, maar gelukkig is er nog een publiek voor. En dankzij internet is een artiest als ik niet meer afhankelijk van grote platenmaatschappijen. Mijn soort country wordt in Amerika nog steeds mondjesmaat op de radio gedraaid en daar ben ik blij om. Want alle kleine beetjes helpen. Maar het is allemaal niet genoeg om er een echt bestaan in op te bouwen en daarom richt ik me zo intensief op Europa. De wereld is maar klein. Ik reis met een vliegtuig net zo snel van Nashville naar Berlijn als met een tourbus naar West-Texas. Afstand speelt dus geen rol. Ik heb jaren door heel Amerika gereisd van optreden naar optreden. Dit Europese avontuur zie ik als een hele nieuwe uitdaging. En mijn platen verkopen hier ook een stuk beter. Ik heb er een stuk of tien gemaakt en ben op dit moment druk bezig met het opnemen van een nieuwe. Dat wordt misschien wel de meest pure countryplaat die ik ooit gemaakt heb.’’

Is traditionele country een belangrijk bestanddeel geweest van je jeugd?
,,Zeker weten. Ik kom uit een hele muzikale familie. Mijn vader had zelfs een eigen radioprogramma op zondagmorgen en daarin zong ik samen met hem. In die tijd hoorde ik voor het eerst mensen als Jim Reeves, Ernest Tubb, Buck Owens, en Merle Haggard. Hun muziek werd de hoeksteen van mijn leven en is dat altijd gebleven. Ik ben nooit afgedwaald van het pure countrypad, bij wijze van spreken. Ik groeide op in Donovan, Missouri, een plaatsje waar niet meer dan een paar duizend mensen woonden. Dat was natuurlijk niet de plaats waar ik mijn muzikale ambities kon realiseren en dus trok ik naar Nashville. Ik vestigde me in 1987 definitief in die stad en sindsdien is het mijn thuis geworden.’’

Je hebt heel wat liedjes voor grote namen geschreven die er vervolgens een hit mee hadden.
,,Dat klopt. Ik heb in Nashville het schrijven van liedjes aardig onder de knie gekregen en dat heeft mijn leven een extra dimensie gegeven, mag je wel zeggen. George Jones nam in 1993 het nummer I Do ’nt Need Your Rocking Chair op en dat opende heel wat deuren voor mij. Mijn naam als liedjesschrijver was gevestigd. Daarna namen mensen als George Strait, Kenny Chesney, John Michael Montgomery en zelfs David Allen Coe nummers van mij op en dat zorgde niet alleen voor brood op de plank, maar ook voor erkenning voor mijn capaciteiten als schrijver. Als ik moest kiezen tussen een leven als liedjesschrijven en dat van podiumartiest, zou ik geen keuze kunnen maken. Ik geniet van beide evenveel.’’

Wie van de jongere generatie zie jij als de hoop van de countrymuziek?
,,Ik werk in Amerika met een jongen van 18 met de naam Wyatt McCubbin uit Ohio. Hij is geweldig en komt uit de school van Waylon Jennings en Willie Nelson. Echt iemand om in de gaten te houden, hij is een belofte voor de toekomst.’