Amerikaanse countryster Doug Adkins: ,Echte verhalen over het echte leven’

Kultuurfabriek Kooiaap is erin geslaagd de Amerikaanse countryster Doug Adkins te strikken voor een optreden. Op zondagmiddag 9 september om 16.00 uur verzorgt hij samen met zijn 5 man sterke band een concert in de Kultuurfabriek aan de Leijester Hegdeyk in Alde Leije. Lees hieronder het uitgebreide interview dat Harry de Jong  alvast met hem had tijdens zijn tournee door Duitsland.   

,Ik heb het gered en daar ben ik nog steeds trots op’  

Breedgerande stetson, cowboylaarzen, een geruit overhemd. Doug Adkins oogt als een echte countryzanger van het platteland van Montana. En dat is hij ook. Maar hij is allerminst een cliché. Adkins heeft zich namelijk nooit de wet laten voorschrijven door de heersende opvattingen van Nashville en volgt al jaren de weg die zijn hart hem ingeeft, bij wijze van spreken. In de dertien zelfgeschreven liedjes op zijn nieuwe album Dirt Roads & Fence Lines ontpopt hij zich tot een bij vlagen grote verhalenverteller die het leven van een constant rondreizend muzikant op meeslepende wijze bezingt en daarnaast graag terugkijkt op de dagen van zijn jeugd in Montana, toen elke dag de zon scheen en het alleen regende bij de boeren.

Adkins maakte tot nu toe negen albums en scoorde ooit een hit met Whiskey Salesman. Daarnaast is hij als sessiemuzikant te horen op platen van grootheden als Garth Brooks, Leann Rimes, Trisha Yearwood, Joe Diffie, Chris Ledoux en vele anderen.

Paplepel

,,Countrymuziek is me met de paplepel ingegeven,’’ vertelt Adkins tijdens een ontmoeting in het Duitse Altenberge. ,,Mijn moeder was namelijk achtergrondzangeres in de band van Buck Owens. Ze was thuis altijd aan het zingen en dat werkte heel aanstekelijk op mij en mijn drie oudere zussen. Toen ik vijf was, liet mijn moeder ons optreden op dorpsfeesten en festivals in de buurt. Ze had zelfs speciale kleding voor ons gemaakt. Toen ik later in het leger zat, begon ik met het schrijven van eigen liedjes. Mijn moeder had er wel vertrouwen in en nam ze op een dag mee naar Buck Owens. Hij vond dat ik een kans verdiende en liet me in zijn studio een opname maken met begeleiding van zijn eigen band the Buckaroos. Toen de single uitkwam, schopte hij het zowaar tot de 71-ste plaats van de countryhitlijsten. Helaas wilde de platenmaatschappij de plaat niet verder promoten en vervolgens verdween hij in het niets. Maar het bracht mijn carrière wel op gang, want ik werd door radiostations in het hele land uitgenodigd voor interviews.’’

Keihard werken

Adkins wist dat hij vanaf dat moment keihard moest werken om aan de bak te blijven. En dat deed hij ook. ,,Vanaf begin jaren negentig heeft mijn leven helemaal in het teken van muziek gestaan,’’ vertelt hij. ,,In mijn geval betekent dat: reizen en optreden, dag in dag uit. Soms zeven dagen per week achtereen. En ik kan je wel vertellen dat het in Amerika vaak niet meevalt als reizend countrymuzikant. Je betaalt je eigen benzine en je eten en soms komt er niet meer dan vijf man publiek opdraven. Ik heb dat in mijn begindagen maar al te vaak meegemaakt en weet dus precies hoe zwaar het is om te overleven in Amerika. Maar ik heb het gered en daar ben ik nog steeds trots op.’’

Mocht het trouwens halverwege mis zijn gegaan in de muziek, dan had Adkins altijd nog terug kunnen vallen op een andere poot van bestaan, want hij is namelijk afgestuurd als bedrijfseconoom. ,,Maar ik besta gelukkig al jaren van de muziek,’’ lacht hij. ,,Ik heb tot nu toe negen albums opgenomen en een dikke 250 liedjes geschreven. Samen met mijn concerten in zowel Amerika als Europa kan ik daar goed van bestaan. Met Whiskey Salesman had ik in Amerika een grote hit en ook dat heeft het voor mij gemakkelijker gemaakt om te overleven.’’

Goede naam 

Adkins heeft een goede naam opgebouwd in Nashville en kent zo’n beetje alle sessiemuzikanten die er toe doen in die stad. Het kost hem dan ook geen enkele moeite om personeel te vinden voor een nieuw album. Wie de namen van studiomuzikanten bekijkt op zijn platen, komt dan ook ,grote jongens’ tegen als Paul Franklin op pedal steel. En die kent natuurlijk iedereen van zijn werk met Mark Knopfler. ,,Ja, wat dat betreft heb ik niet te klagen,’’ geeft Adkins toe. ,,Maar als je alleen met topmuzikanten werkt, is dat nog geen garantie dat je ook miljoenen platen verkoopt. De cd-markt is helemaal ingestort, want tegenwoordig staat alles op Spotify en kan iedereen alles horen voor een paar centen. Maar ik word daar niet rijk van. Daarom ben ik blij dat ik bij mijn optredens nog altijd fysieke cd’s kan verkopen. Dan staan de mensen heel ouderwets in de rij om een plaatje met handtekening te kopen en voel ik me een ouderwetse countryster, ha ha.’’

Liedjes

,,Maar ik ben in meer opzichten ouderwets,’’ bekent Adkins. ,,Moderne countryliedjes gaan helemaal nergens meer over, maar ik schrijf nog nummers met een kop en een staart. Mijn nieuwe album Dirt Roads & Fence Lines staat bijvoorbeeld vol met verhalen over mijn jeugd in Montana. Die plaat sluit helemaal aan bij mijn opvatting over countrymuziek. Voor mij is dat namelijk een genre waarin echte verhalen over het echte leven worden verteld.’’

Tekst: Harry de Jong
Foto: Henk Bleeker

Doug Adkins is op zondagmiddag 9 september om 16.00 uur live te horen in Kultuurfabriek Kooiaap, Leijester Hegedyk 27b, 9071 XB Alde Leije. Kaarten: 15 euro.
Info: harry-dejong @live.nl

Photo © Henk Bleeker