10 okt ,Ik heb altijd liedjes in mijn hoofd gehad’
,Ik heb altijd liedjes in mijn hoofd gehad’
BOIJL – Even voorstellen: Chris Greaveslord (77) uit Boijl. Muzikant en handelaar. Hij is beslist de meest markante inwoner van dit dorp onder de rook van Wolvega. Het is niet moeilijk zijn huis te vinden. Chris woont aan de doorgaande weg naar de Doldersumse heide en zijn erf staat boordevol tweedehandsspulletjes. Stoelen, kasten, tafels, je moet je er letterlijk doorheen worstelen om bij de achterdeur te komen. ,,Allemaal te koop,’’ lacht Chris met een Engels accent. ,,Maar de boel staat me niet in de weg. Als het mooi weer is, ga ik lekker in een van die stoelen zitten.’’
Wie denkt dat hij op het erf alles gezien heeft, heeft het mis. Eenmaal binnen blijken kamers, slaapkamer, keuken en schuurtje ook tjokvol te staan met tweedehandsspullen. Een kringloopwinkel is er niets bij. Beeldjes, opgezette vogels, accordeons, tuba’s, speelgoed, kachels, schilderijen, kunstbloemen, gitaren, banjo’s, nog meer tafels en stoelen, Chris heeft ze in alle soorten en maten. ,,Ja, ik ben een echte verzamelaar,’’ geeft hij toe. ,,Maar ik ben ook een echte handelaar, dus het is wel de bedoeling dat deze dingen allemaal weer de deur uitgaan.’’
Photo © Henk Bleeker
Die instrumenten hangen trouwens niet alleen voor de sier aan de muur. Chris bespeelt ze ook allemaal. Hij gaat op de bank zitten, pakt een gitaar en zet een van de vele eigen liedjes in die hij in z’n leven aan de muze heeft ontworsteld. Een bluesnummer over de tijd dat hij in de hoogovens in IJmuiden werkte. ,,Nee, geen vrolijke jaren, daarom heb ik er ook een blueslied van gemaakt,’’ grinnikt hij. ,,Ik werkte altijd in ploegendienst en ben ten slotte gek geworden.’’ De muziek klinkt prima. Chris is een rasartiest, dat is al snel duidelijk. Eigen nummers schudt hij zo uit de mouw en een bijpassend melodietje is in een handomdraai gemaakt. En dat allemaal op het snijvlak van blues en folk.
Chris treedt dan ook regelmatig op. ,,Ik heb nog niet zo lang geleden zelfs nog op een privé-feestje van Rutger Hauer gestaan,’’ onthult hij. ,,Prima vent, die Rutger. Maar zijn aanhang is vreselijk, wat een vervelende mensen.’’ Hij tokkelt verder op zijn gitaar en neuriet een liedje van Bob Dylan.
De inwoner van Boijl is geboren en getogen in Engeland. In Brighton om precies te zijn. ,,Op mijn vijftiende was ik al aan het werk als lasser bij een autoschadebedrijf,’’ vertelt hij als het nummer is afgelopen. ,,Daarna ben ik een tijd vrachtwagenchauffeur geweest. Maar de firma waar ik voor werkte, ging failliet en toen stond ik op straat.’’ Z’n huwelijk was inmiddels op de klippen gelopen en toen Chris in 1973 een Nederlands meisje ontmoette, besloot hij met haar naar ,Holland’ te gaan. ,,We kochten een huis in Den Helder en vandaar ging ik elke dag met de bus naar IJmuiden om te werken in de hoogovens. Ik heb dat jaren volgehouden, maar uiteindelijk kon ik er niet meer tegen. Ik werd gek van die herrie. Echt gek. Ik heb zelfs nog een tijdje in een gesloten inrichting gezeten waar ze me shocktherapie gaven. Ja, dat deden ze in de jaren zestig nog.’’
,,Ze hebben me tenslotte afgekeurd omdat ik suikerziekte kreeg en omdat mijn vrouw oorspronkelijk uit Friesland kwam, zijn we naar Boijl verhuisd.’’ Chris is inmiddels ook van zijn tweede vrouw gescheiden. Lachend: ,,Maar aan die beide huwelijken heb ik vijf dochters en elf kleinkinderen overgehouden. Ik ben in dat opzicht een rijk man. Nee, ik hoef echt geen vaste relatie meer, ik kan heel goed alleen zijn. En het is mooi om te leven zonder een klagende vrouw. Nou ja, ik ben dan ook al 25 jaar alleen.’’
Ondanks zijn werk als lasser, trucker en hoogovenarbeider heeft muziek altijd als een rode draad door het leven van Chris gelopen. Zijn ogen schitteren als het gesprek op dat deel van zijn leven komt. ,,In 1955 vond ik een oude gitaar op een vuilstortplaats in Brighton en vanaf dat moment was ik verkocht. Toen ik de eerste akkoorden onder de knie had, ging in allerlei bandjes spelen. Skiffle muziek was destijds heel populair en ik stortte me er vol overgave op. Je had toen ook speciale skiffle-clubs en daar trad ik op met mijn groep Single Town Skifflelers. The Beatles moesten nog doorbreken en de muziekwereld zag er heel anders uit.’’
,,Ik heb altijd liedjes in mijn hoofd gehad,’’ zegt Chris peinzend. ,,Lopend door wind en regen krijg ik de meeste inspiratie. Ik heb in de loop der jaren drie cd’s gemaakt, maar die draai ik nooit. Want hoe ouder ik word, hoe meer ik geniet van stilte. Nu ik 77 ben en terug kijk op mijn leven, kan ik alleen maar zeggen: Je moet goed tegen je verlies kunnen, want je verliest heel veel in dit leven.’’ Chris neemt zijn gitaar weer op schoot en tokkelt nog eens ,Hoogoven Blues.’
Harry de Jong