27 okt 10 november 1973: de dag dat de countrymuziekwereld z’n onschuld verloor
Door Harry de Jong
Op 10 november 2023 is het precies 50 jaar geleden dat countrymuzikant en komiek David ‘Stringbean’ Akeman samen met zijn vrouw Estelle in hun woonplaats Ridgetop onder de rook van Nashville om het leven worden gebracht door de neven John en Doug Brown voor niet meer dan een paar dollar. Op mijn verzoek blikt countryzanger Marty Stuart terug op deze gruwelijke gebeurtenis. “10 november 1973 was de dag dat de countrymuziekwereld z’n onschuld verloor,’’ concludeert hij.
Zelf ben ik rond die tijd in Nashville om samen met mijn vrouw Johanna de heropening van de Grand Ole Opry op de nieuwe locatie in pretpark Opryland USA bij te wonen. Een politieteam onder leiding van Tommy Jacobs is op dat moment druk bezig met het moordonderzoek. Saillant detail is dat er in datzelfde jaar in de regio Nashville nog 99 andere moorden zijn gepleegd.
Markante verschijning
Stringbean was op het moment dat hij werd doodgeschoten 58 jaar oud. Hij was een markante verschijning in het wereldje van de countrymuziek. Hij was een begenadigd banjospeler en zorgde met zijn mix van comedy en old time country voor een vermakelijke show die hem tot een van de grote sterren van de Grand Ole Opry maakte. Zijn handelsmerk was een lang nachtshirt, weggestoken in een korte blauwe spijkerbroek tot halverwege zijn knieën. Hierdoor leek hij een hele lange man met korte beentjes. Met Chewing Gum en I Wonder Where Wanda Went scoorde hij zijn grootste hits en tussen 1962 en 1971 nam hij zeven albums op.
Akeman was een buitengewoon bescheiden man. Hij en zijn vrouw Estelle waren opgegroeid in de jaren van de Grote Depressie en leefden zuinig. Ze woonden in een houten optrekje aan Baker Road, Ridgetop, Tennessee, vlakbij Nashville. Hun enige ‘uitspattingen’ waren een Cadillac en een kleuren-tv. Plattelander Akeman had geen enkel vertrouwen in banken en volgens lokale roddels had hij daarom steevast grote hoeveelheden contant geld op zak. In de nacht van de moord zou dit een fabeltje blijken te zijn, want er werd in de woning nauwelijks contant geld aangetroffen. De buit van de beide moordenaars bestond uit niet meer dan een handvol dollars.
Zelfde boekingskantoor
“Stringbean zat bij hetzelfde boekingskantoor als Lester Flatt en ik,’’ herinnert Marty Stuart zich. “We hebben dus heel wat samen opgetreden. Hij was een echte volksheld, een man die het gevoel van de plattelander beter dan wie ook kon vertolken. Het gerucht ging dat hij altijd ongelooflijk veel contant geld op zak had. Al heel snel zou blijken dat de daders John en Doug Brown waren, twee neven. Een van hen was de echtgenoot van de vrouw die de boekingen deed voor Stringbean. Die vrouw was natuurlijk wat loslippig geweest over het geld van Stringbean en op een zaterdagavond zijn hij en zijn neef naar het huis van de zanger gereden nadat ze zich eerst een stuk in de kraag hadden gezopen. Stringbean trad die avond zoals gebruikelijk op in de Grand Ole Opry en zijn beide moordenaars hadden eerst naar die uitzending op de radio geluisterd , zodat ze wisten dat hij ongeveer drie kwartier daarna zou thuiskomen.”
“ En zij waren klaar voor hem,’’ vervolgt Stuart. ‘’Stringbean’s vrouw Estelle reed die avond. Toen ze bij hun afgelegen huisje aankwamen, stapte Stringbean uit om de voordeur van het slot te doen en zij reed een stukje terug om de auto te parkeren. Op het moment dat hij de deur opende, werd hij neergeschoten. Estelle probeerde gillend om genade weg te rennen over het erf, maar de moordenaars kwamen achter haar aan en schoten ook haar dood. Hun lijken werden de volgende ochtend gevonden door hun buurman, de countrymuzikant Grandpa Jones. Ze hadden namelijk afgesproken om samen te gaan vissen.”
Shock
“Nashville was in shock,” vertelt Stuart. “Want David en zijn vrouw waren zulke aardige mensen. Er is wel eens gezegd en ik vind dat zelf ook: de dag dat Stringbean en zijn vrouw werden vermoord op 10 november 1973, dat is de dag dat Nashville en de countrymuziekwereld hun onschuld verloren. De countrywereld was tot dan toe eigenlijk een gezellige familieaangelegenheid, zou je kunnen zeggen. Daarna ontstond er een verharding. En dat is nooit weer goed gekomen. En wat heel bizar is: ik ben jaren later naar de plaats van de misdaad gereden om er foto’s te maken voor een van mijn boeken. Er was niets veranderd sinds die dag in 1973. Zelfs de auto stond nog op het erf.”
Doug en John Brown werden na de dubbele moord al snel gearresteerd en veroordeeld tot levenslang. Doug stierf in 2003 in de gevangenis aan een natuurlijke dood en John werd in 2014 vrijgelaten na het uitzitten van een straf van 41 jaar.