Peter Doran & Brian Murphy

Peter Doran & Brian Murphy

Peter Doran (29) uit Dublin is een eigenzinnige singer-songwriter. Hij maakte tot nu toe drie albums en die maken stuk voor stuk duidelijk dat de muziek van de Ier niet is onder te brengen in een bepaald genre. De muzikant doet wat zijn hart hem ingeeft en of dat nou pop, rock, blues of country is, doet niet ter zake. Laten we het maar houden op alternatieve folk. Er zijn in ieder geval invloeden te bespeuren van Dylan tot Tom Waits. De meest recente plaat van Doran heet Overhead The Stars en is de voorlopige kroon op het werk van een man die nog lang niet aan het eind van zijn ontwikkeling is. Hoog tijd om eens bij te kletsen met deze opmerkelijke Ier.

,,Ik ben iemand die voor de volle honderd procent zelfstandig is,” vertelt Doran. ,,Ik heb mijn carriere helemaal in eigen hand. Overhead The Stars is  in eigen beheer opgenomen. Ook het boekwerkje heb ik zelf gemaakt. Dat is een behoorlijke klus geweest, maar uiteindelijk heb ik alle reden om tevreden te zijn. De plaat klinkt precies zo als ik dat zelf voor ogen had. Ik heb geen enkele concessie hoeven doen.”

En dat geldt ook voor Doran’s eerdere albums Wood uit 2006 en Sleepless Street uit 2010.

Dat waren eveneens staaltjes van zelfredzaamheid. ,,Het is natuurlijk knokken om op deze manier mijn hoofd boven water te houden, maar het lukt tot nu toe aardig,” lacht Doran. ,,En ik ben dan ook niet van plan op te geven wat ik bereikt heb. Daar ben ik trouwens ook te koppig voor. Ik ben bang dat ik het in loondienst niet lang vol zou houden. Het leven wordt dan veel te gemakkelijk, de uitdaging zou helemaal weg zijn.”

Heeft het leven van Doran altijd in het teken van muziek gestaan? ,,Jazeker, van minuut tot minuut,’’ bekent hij. ,,Ik begon al met gitaarspelen toen ik nog maar elf was. Ik had trouwens helemaal geen hekel aan school, al klinkt dat misschien een beetje braaf voor een rebelse muzikant. Ik wist gewoon dat ik later verder zou gaan in de muziek, daar zou niemand me vanaf brengen. Als joch van elf waren gitaristen als Joe Satriani en Steve Vai mijn grote helden.

Ik wilde net zo goed worden als zij. Een jaar of vier later kwam ik erachter dat er nog heel wat meer is dan al die zware jongens met hun razendsnelle solo’s. Liedjesschrijvers gingen me steeds meer interesseren.